Eb en Vloed

[deze blog plaatste ik eerder op LinkedIn]

Tijdens de intense en impactvolle workshop: ‘Familieopstellingen voor ondernemers’ bleek het creëren van ruimte mijn centrale thema. In plaats van mezelf blokkeren door patronen die vanuit mijn familiesysteem invloed hebben op mij, mag ik ruimte pakken en nemen.

En omdat denken over ruimte nemen tussen vier muren wat tegenstrijdig is, zocht ik daadwerkelijk ruimte op om het echt te doorleven. Dus ik reed naar het strand (altijd fijn!) en maakte een flinke wandeling.

Meebewegen met wat er is

Het leuke van wandelen is dat je interessante inzichten krijgt. Zoals dat ik me realiseerde dat dat het leven voor mij het beste werkt als ik meebeweeg met wat er is en wat zich aandient, met het ritme van het leven. En ik had de beste metafoor ook nog eens letterlijk voor me: de zee, eb en vloed. Vooruitgaan, groeien, met alles wat in je zit, ruimte nemen. En terugtrekken, afstand nemen, ruimte gèven en weer bewust worden van wat er allemaal in je zit.

Beide heb ik nodig.

Dus meebewegen in plaats van mijn best doen en hard werken. Want als ik heel erg mijn best doe, lukt het zelden. Het knarst, het piept, het kraakt, het geeft spanning en onrust. Het gaat juist om voelen waar de energie zit. En ook eerlijk naar jezelf zijn als die er niet is.

De eb-fase

En momenteel zit ik blijkbaar in een ‘eb-fase’. Op meerdere vlakken. Als ik een nieuwe liefde wil, dan kan ik swipen op datingapps tot mijn vingers blauw zien. Maar als er geen matches uit komen, als de mannen die mij leuk vinden, ik niet zie als (potentiele) liefde en de mannen die ik leuk vind niet met mij hun leven willen delen, dan zit de energie even niet op dit vlak.

Als ik wil wonen op een plek die ik me een keer echt eigen kan maken, dan kan ik me heel druk maken over de volledig vastgelopen woningmarkt en heel hard op zoek gaan naar iets dat wel betaalbaar is.

Zo werkt het ook met werk, met opdrachten. Na een, heel toffe, leerzame, interim opdracht van bijna twee jaar, gaf ik mezelf even rust, pauze (even geen hele dagen naar pratende mensjes op een beeldscherm staren). Het duurt nu iets langer dan ik vooraf had gedacht, maar de stappen die ik tot nu toe nam leidden tot niets. De energie zit er blijkbaar niet. Ik doe teveel mijn best.

Als het klopt

Dus in plaats van me heel druk te maken en tegen en de stroming in te zwemmen, trek ik me even terug, neem afstand en geef ik mezelf ruimte. Niet dat ik niets doe; ik wandel, ik lees, ik praat, ik heb kleinere, korte opdrachten, wat kleine klusjes, vrijwilligerswerk, schrijf weer eens een blog en zeg ja tegen dingen die voorbij komen. Ik geniet van de plek waar ik nu woon, ben blij met wat ik heb en onderzoek rustig wat wel mogelijk is en houd ondertussen mijn ogen open.

Tot er iets komt waar ik echt blij van wordt, dat klopt. Dan staat die ene man spontaan voor de deur en laat ik hem met open armen binnen, dan weet ik wat en waar mijn eigen plek is en kom ik om in het werk met de allerleukste opdrachten waar ik mijn kennis en ervaring kan brengen en nieuwe dingen kan leren. Dan weet ik weer waar de eb-periode voor nodig was. Dan stroomt het. Dan wordt het vloed.

Hoe werkt dat bij jou?

Geef een reactie